Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, zelfs niet in Italië.Een paar weken geleden, toen de vriendinnen op bezoek waren heb ik een fiets gekocht. Zeer handig hier, omdat ik altijd een halfuur onderweg ben naar mijn faculteit en dikwijls een paar springuren heb... Kijk maar eens hoe gelukkig ik was!
Een fiets kopen in Bologna doet men trouwens zo: in de straten rond de universiteit vind je allerlei ongure types met gestolen fietsen (verscholen, want zelfs in Italië is gestolen fietsen verkopen illegaal). Als zij vinden dat je er als een in fiets-nood verkerende student uitziet, fluisteren ze 'bici' (inderdaad dit betekent 'fiets'), wanneer
je hen voorbijwandelt. Jij antwoordt uiteraard met 'si' en dan kan het onderhandelingsproces beginnen. In mijn geval was dat proces redelijk succesvol, want de vraagprijs was 20 euro en ik heb 10 euro betaald. Voor zo'n mooie fiets dan nog!
Dus de voorbije twee weken kon mijn geluk niet op, terwijl ik met mijn fietsje door de straten reed... Hoewel, fietsen hier is toch altijd een beetje je leven wagen. Maar goed, ik kon elke morgen twintig minuten langer slapen en mijn middagpauze stelde nu ook iets meer voor dan thuis aankomen, eten en terug vertrekken.
Maar inderdaad, zondag gebeurde het dan: een Italiaan reed bij het parkeren tegen mijn fiets. Resultaat: mijn voorwiel helemaal stuk en terug twee uur wandelen per dag.
Gelukkig zijn mijn lessen bijna gedaan. Ik heb er welgeteld nog één: dinsdag om elf uur. Woensdag 5 december heb ik examen (heb trouwens zonet ook een examen gehad, dat was niet echt een overweldigend succes, maar goed) en daarna heb ik een maand vakantie voor ik weer moet beginnen studeren. Tijd genoeg dus om een nieuw voorwiel te vinden.
1 opmerking:
omg, zou ik ook direct aan de hand hebben gehad. hoi, ik heb na 2 maanden eindelijk ontdekt dat je ook berichtjes kunt achterlaten! proficiat voor mezelf! ik moet zeggen dat het derde jaar een beetje vreemd aanvoelt zonder jou en elisabet, een soort leeg gevoel. ik hoop dan ook dat we tenminste het laatste jaar samen doen! ik zie dat je het daar goed hebt en geeft toch een gevoel van opluchting. binnenkort is het ook blok voor ons en we beginnen ook een beetje kriebels te voelen. Hoop dat je ons nog niet vergeten bent,
groetjes,
gijs.
Een reactie posten