Het leven kan schoon zijn: je staat op, je trekt je rolluik op, je ziet dat het een stralende dag gaat worden, je neemt een (na twee weken eindelijk terug warme) douche, je drinkt een tasje koffie, je stapt naar het station, je betaalt 8,5 euro, je stapt op de trein, je zet een muziekje op, je leest een boekje, je valt in slaap en twee uur later ben je in Venetië.
Dat is wat Tom, Julia, Fred, Lotte en mezelf overkwam. Het wordt echt een heel fijn tripje, het beste tot hier toe denk ik. Met dank aan de zon. Bij het begin van de week dacht ik nog dat het definitief gedaan was met de zomer, ik moest zowaar een jas aandoen om naar de les te gaan. Mijn sleffers had ik al bijna in de vuilnisbak gegooid. Gelukkig was er toch nog dat sprankeltje hoop dat me tegenhield; ze kwamen van pas.(Oke , zo jaloers moeten jullie nu ook weer niet zijn: vandaag is het al terug truienweer)
We deden zowat alles wat een mens moet doen als hij in Venetië is; we wandelden over de Rialto-brug, we dronken een cappuccino, we vonden het SanMarco-plein, we lachten met de duiven, we zaten aan het water, we zagen de Brug der Zuchten, we dronken wat wijn bij de zonsonderdag, we namen een Vaporetto en werden (pseudo)-filosofisch bij het zien van zoveel schoonheid.
Genoeg foto's, mama?
3 opmerkingen:
ja,zene, binnenkort geniet ik samen met jou van een lekkere koffie. En geniet ik vooral van je te zien!!!
Daar kan geen foto tegenop.
Reken maar op wat gezonde jaloezie!
Herinneringen aan de Rome-reis borrelen weer op bij het zien van de Venetiaanse wateren :p:p
*zucht*
ik wil dat ook!
Hier loop ik al in winterjas naar de lessen en heb dit schooljaar gewoon geen sleffers meer aan gehad!
Maar ik gun het u ze, ik zit hier gezellig met een overdosis belgische chocolade in chocoladefonduevorm, dat verzacht de pijn al een beetje :)
Liefs x Jolijn
Een reactie posten