Schifahren!

Dag mijn dierbare lezers,

Ik ben net terug van een heerlijk weekendje skiën. Hoewel 'weekend' is eigenlijk veel gezegd, dankzij de Italianen en hun organisatietalent (lang en vooral absurd verhaal, waarvan ik u de koude details graag bespaar), konden we jammer genoeg enkel zaterdag skiën. Deze dag was gelukkig mooi genoeg, om de miserie van zondag meer dan goed te maken.
Ik laat de foto's aan het woord:

De laatste bezoeker

Dit is een berichtje van Jolijn, want Sarah ligt een beetje lui naast mij!
Niet helemaal waar, maar kom.

Dit weekend was ik dus op bezoek, mijn eerste keer in Italië!! En het regende hier in Bologna, jammer edoch helaas. We hebben dan maar besloten om zaterdag naar Cinque Terre te gaan. Vrijdag wat rondgewandeld en -gefietst (Sarah heeft voor de tweede keer een fiets op de kop getikt voor €10). Sarah heeft nog een tripje naar Sardinië voor de prijs van €4 kunnen boeken, leve Ryanair.
De volgende morgen dan op avontuur vertrokken: geen kamer gereserveerd, slechts 1 slaapzak in onze trekkersrugzak en twee pakken koekjes (zoute & zoete). Om vijf uur moedig en monter opgestaan , in de stortregen naar il stazione vertrokken, daar het gevecht met de tickettenautomaat aangegaan en relatief snel onze vier-uur-durende-rit geregeld. 215km en een zonsopgang later deden we wedstrijdje omtereerst de zee zien (ik ben uiteraard gewonnen) en wat voor een zee!!
Cinque Terre zijn vijf idyllische dorpjes langs de kust van Italië, verbonden door een ontzettend mooi wandelpad (hangbrug, afgronden en woelige zee incluis). Met kerstmis nog maar twee weken van ons verwijderd, konden we toch maar mooi in T-shirt/trui deze tocht aanvatten. Zeker 18°c in de schaduw. Genieten van de zon, zee, palmbomen, vreemde katten en mooie vergezichten.
Zeven uur stappen en een zonsondergang later (wat mij betreft een heuse BBB training) kwamen we in Monterosso aan. Daar hebben we wijselijk besloten onze trein terug te nemen richting Bologna. 4,5u later kwamen we terug aan in Sarahs tijdelijke hometown.

Na een laatavondsnack direct in ons bed voor 12u deugddoende slaap. Vandaag hebben we nog wat rondgetrot op de kerstmarktjes (revival of the vilt en mottige kerstballen) en zijn we gaan aperitivo-en. We gaan nu nog een aflevering van Grey's anatomy zien en dan in ons bed kruipen (nog steeds moe van gisteren).

PS: Sarah&Jolijns Travel Tip: voor alle mensen die graag naar Cinque Terre willen gaan, raden we aan te beginnen in Monterosso (kom je met de trein uit een zuidelijker gebied, doe dan de laatste 11min van de treinreis je ogen dicht!!) Het gaat dan namelijk iets meer bergaf, de zon zit in je gezicht en de mooiste padjes langs de zee krijg je't laatst.

Misschien nog eens een update over Sarahs leven in Bologna:

Mijn voorganger was Stijn, hij was hier vorig weekend. Volgens mij zal het wel heel leuk geweest zijn, want ze kon er niet over zwijgen.

Nu is het even gedaan met de pret: woensdag heeft ze haar eerste mondelinge examen, maar daarna kan ze zich twee dagen in de nieuwe Harry Potter storten die ik voor haar heb meegebracht. En vrijdag vertrekt ze op skiweekend, terwijl ik dan bijna met de blok begin, grrr!

Tijd voor een diepdroevig verhaal

Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, zelfs niet in Italië.

Een paar weken geleden, toen de vriendinnen op bezoek waren heb ik een fiets gekocht. Zeer handig hier, omdat ik altijd een halfuur onderweg ben naar mijn faculteit en dikwijls een paar springuren heb... Kijk maar eens hoe gelukkig ik was!

Een fiets kopen in Bologna doet men trouwens zo: in de straten rond de universiteit vind je allerlei ongure types met gestolen fietsen (verscholen, want zelfs in Italië is gestolen fietsen verkopen illegaal). Als zij vinden dat je er als een in fiets-nood verkerende student uitziet, fluisteren ze 'bici' (inderdaad dit betekent 'fiets'), wanneer
je hen voorbijwandelt. Jij antwoordt uiteraard met 'si' en dan kan het onderhandelingsproces beginnen. In mijn geval was dat proces redelijk succesvol, want de vraagprijs was 20 euro en ik heb 10 euro betaald. Voor zo'n mooie fiets dan nog!

Dus de voorbije twee weken kon mijn geluk niet op, terwijl ik met mijn fietsje door de straten reed... Hoewel, fietsen hier is toch altijd een beetje je leven wagen. Maar goed, ik kon elke morgen twintig minuten langer slapen en mijn middagpauze stelde nu ook iets meer voor dan thuis aankomen, eten en terug vertrekken.

Maar inderdaad, zondag gebeurde het dan: een Italiaan reed bij het parkeren tegen mijn fiets. Resultaat: mijn voorwiel helemaal stuk en terug twee uur wandelen per dag.
Gelukkig zijn mijn lessen bijna gedaan. Ik heb er welgeteld nog één: dinsdag om elf uur. Woensdag 5 december heb ik examen (heb trouwens zonet ook een examen gehad, dat was niet echt een overweldigend succes, maar goed) en daarna heb ik een maand vakantie voor ik weer moet beginnen studeren. Tijd genoeg dus om een nieuw voorwiel te vinden.

An en Nicolas

Vorig weekend kreeg ik het laatste bezoek van deze maand over de vloer: mijn zus en haar vriend Nicolas.

Ik vond het heel leuk om hen nog eens terug te zien. Al klaagden ze wel over het weer, dat zogezegd beter zou zijn in België...




Het was een tof weekend, met rustig wat winkelen en rondlopen in Bologna en op zaterdag een reisje naar Venetië. Daar hebben we vooral veel gewandeld. Voor stilzitten en zonnen, wat de hoofdactiviteit was toen ik vorige maand een dag naar Venetië ging, is het nu helaas absoluut te koud geworden.
We zijn er trouwens in geslaagd om, ondanks de vele pijlen die de toeristen naar de belangrijkste plekjes leiden, verkeerd te lopen.

Nu heb ik een bezoekloze week, maar volgende week, op 1 december, komt Stijn nog eens langs! Ik ben al aan het aftellen...

Grietenweekend!

Met een paar klasgenootjes van St-Jan (Emilie, Ellen, Sara, Inge, Veerle en Britt) ben ik na het 6e middelbaar trouw reunies blijven houden. En, zo bleek vorig (sorry, een beetje vertraging op de blog) weekend, een paar kilometers afstand en wat bergjes, houdt zo'n mooie gewoonte niet tegen.

Zo kwam het dus dat ik hier de voorbije weken iedereen al jaloers had kunnen maken met het feit dat er zes vriendinnen mij zouden bezoeken. En er was reden om jaloers te zijn! Het werd een geweldig weekend.

Wat hebben we zoal gedaan? Wel, voornamelijk gebabbeld, gegeten, gebabbeld, gewinkeld, gebabbeld en uiteraard zeer veel gelachen.


De foto's:

Foto's Slovenië en Triëste

Ljubljana en Triëste

Toch ook nog even een bericht over het reisje dat ik het voorbije weekend maakte met AEGEE (een organisatie voor uitwisselingsstudenten, gesubsidieerd door de EU).

Zaterdagmorgen om zes uur vertrokken we met de bus richting Slovenië en een uur of zes later kwamen we aan in Ljubljana.

Onderweg was ik al erg verrast door het mooie Sloveense landschap en ook de hoofdstad is zeker de moeite om eens een bezoekje te brengen. De prijzen in de plaatselijke horeca zijn trouwens een aangename afwisseling, na twee maanden in het dure Bologna.

's Avonds werd er ons een diner aangeboden, en het was zowaar - wat was ik trots- Belgische kost: Brussels sprouts met patatjes en een stukske vlees! Het smaakte me enorm, want inderdaad, het is zover; ik begin de pasta en pizza een beetje beu te worden.

Zondagmorgen vertrokken we we naar Triëste, een Italiaanse stad net over de grens met Slovenië, aan de Adriatische zee. Het historische deel van de stad is erg mooi, jammer dat het zicht verstoord wordt door Benidormappartementen...



Zelf heb ik niet zoveel foto's getrokken, omdat er betere fotografen in het gezelschap waren. Als ik hun foto's bemachtigd heb, post ik er nog wat meer!

Examen in Bologna

Woensdagmorgen had ik mijn allereerste examen aan de universiteit van Bologna. Het was een test over het eerste deel van het vak 'Sistema Politico Italiano'. Een vak geliefd door de Erasmusstudenten, omdat het (redenen in willekeurige volgorde) leuk is om wat te leren over het land waar je in verblijft en ook omdat het examen in het Engels (of in het Italiaans, Spaans of Frans) mag afgelegd worden.
Ik kwam, wegens het bezoek, een kleine vijf minuten te laat aan en ik zag een tafereel dat je in Gent (en ik vermoed ook de andere Belgische universiteiten) nooit zou aantreffen. Vergeet de open rij en minstens één open stoel tussen twee studenten; de aula zat afgeladen vol. Alle tafels waren ingenomen en langs de kant zaten studenten op gewone stoelen dicht naast elkaar. Ik vond gelukkig ook nog een stoel en een plaatsje helemaal achteraan naast Charlotte, een Nederlands meisje.

Ik heb een poging gedaan om het een beetje op foto vast te leggen, maar ik durfde natuurlijk niet vooraan in de aula te gaan staan om een foto te trekken.


Het examen zelf was niet echt heel moeilijk. Het waren vier vragen en er was één vraag waar ik het antwoord helemaal niet van wist, omdat dat ging over een stuk van in het begin van de cursus dat ik gemist had, omdat ik toen nog andere vakken uitprobeerde. Dus ik hoop en denk dat de vijf volgende studiepunten binnen zijn (want ondertussen ben ik ook te weten gekomen dat ik geslaagd ben voor de test van de taalcursus). Mijn volgende examen is woensdag 28 november. Maar wat veel erger is; morgen moet ik voor een ander vak een presentatie doen in het Italiaans! Help!

Bezoekersteam 3

Vorige dinsdag kreeg ik de Bolognatrippers van het eerste uur over de vloer. Stijn en Nele waren de eerste bezoekers die hun vliegtuigticketjes boekten, stiekem nog voordat ik officieel was toegelaten aan de universiteit van Bologna...

Omdat ik dinsdag nog wel wat moest studeren voor mijn examen van woensdagmorgen (waarover in de volgende post meer), werd ik al meteen door hen verwend met een heerlijke Belgische (voor zover dat hier mogelijk is) maaltijd compleet met puree, groentjes en een stukje vlees met witte saus.



De volgende dag, na het examen, was het natuurlijk tijd voor de verplichte stadverkenning en bijhorende verplichte foto's, zoals deze 'Stijn op Piazza Maggiore'.

Voor de rest hebben we gewoon erg veel genoten van de weinige tijd die we samen hadden...

Stijn en Nele, dankjewel voor de drie heerlijke dagen, het was super!

Mama en Guido op bezoek

Een week geleden, op maandagmorgen, zouden ons mama en Guido aankomen om mij een bezoekje te brengen. De Italiaanse vervoersmaatschappijen zijn onze familie blijkbaar echter niet zo gunstig gezind, want bezoek nummer twee maakte, net zoals ik een maand geleden, kennis met de geneugtes van de Italiaanse stakingen.
De Italiaanse vluchtleiders hadden besloten te staken zodat de ochtendvlucht van Brussels Airlines naar Bologna moest worden afgeschaft. Gelukkig was de staking tegen de avond gedaan, zodat ik ons mama en Guido om halftwaalf diezelfde dag nog hier aan het station kon gaan afhalen.
De volgende dag, naast de overvloedige regen, nog meer pech. Het dagje rondlopen in Brussel had ons mama haar knie niet zoveel goed gedaan, zodat de geplande toeristische wandelingen in Bologna drastisch moesten worden ingeperkt. Niet echt erg voor mij, want terwijl Guido de stad verkende, maakte ons mama lekkere soep!
Vrijdagmorgen vertrokken ze dan weer richting Brussel. Vrijdag? Inderdaad, vrijdag waren er treinstakingen in België, gelukkkig wisten we dit wel op voorhand.


Vrijdagavond ben ik, ter vervanging van het afzien boven de hamburgerbakplaat van Job Rock, naar een heerlijk concert geweest van Trentemoller en Miss Kittin een beetje buiten het centrum van Bologna. Ter plaatse en terug thuis geraken was ook weer een avontuurtje, maar om boze/ongeruste reacties van de ouders te vermijden, zal ik het daar verder niet over hebben.

Voor de rest heb ik voornamelijk aan mijn bureautje gezeten (woensdag eerste examen) en heel hard uitgekeken naar morgen, wanneer bezoek 3 komt!

Operatie 'À la minute'

Gisteren. Ik was me gaan inschrijven voor een skiweekendje voor 79 Euro (twee dagen skipas, twee nachten hotel met ontbijt, skimateriaal en vervoer!) en toen ik terugkwam, voelde ik net zoals altijd (maar meestal tevergeefs) in de brievenbus. Jes, een envelop! Jes, het is een dikke envelop! Jes, die dikke envelop is voor mij! Jes nog het leukst van al, die dikke envelop komt van Stijn en Nele!

Door mijn onnavolgbaar speurtalent en het iets minder onnavolgbaar spionagetalent van de afzenders, wist ik al wel een beetje dat er een verrassing op komst was, maar wat ik zag toen ik het dvd'tje in mijn computer stak, had ik helemaal niet verwacht. Het is gewoon super! Ondertussen heb ik, met enorm brede glimlach op het gezicht, al een keer of duizend gekeken (wat niet zo goed is, want ik heb woensdag examen en moet dus eigenlijk studeren), maar ik kan er niet genoeg van krijgen. Dus, dankjewel aan iedereen voor de tekstjes, dansjes, liedjes... ik geniet er echt van!
De uitgebreide bedanking voor Stijn en Nele (hou jullie vast!) volgt dinsdag, want dan is het eindelijk zo ver, dan komen zij naar Bologna!

Met Gert naar Firenze

Deze week is stilletjesaan het besef gekomen dat ik eigenlijk in Bologna ben om te studeren. In het begin van de week heb ik niet veel anders gedaan dan naar de les gaan, felgegeerde boeken kopiëren en Italiaans leren. Donderdagmorgen was het immers eindtest van de taalcursus die ik hier in september volgde. Deze test was nogal belangrijk, want de taalcursus telt mee voor vijf studiepunten (dat is de waarde van de meeste vakken die ik in Gent volg). Ik ben nog wel niet helemaal zeker dat ik het mag opnemen in mijn curriculum, ik wacht hiervoor -nog steeds- op bevestiging van de UGent... Dinsdag weet ik of ik geslaagd ben of niet.

Na de test zijn we dan nog een koffie gaan drinken met de klasgenootjes en daarna snel naar huis om mijn kamer een beetje op te ruimen. Gert, mijn eerste bezoeker uit België, was namelijk net geland in Bologna.

Vanaf nu zullen de (7) bezoeken zich in een sneltempo opvolgen tot 9 december, met een rustpauze van twee weken ergens half november.

Het eerste bezoekje was zeker al geslaagd. Het was wat kort, maar wel heel fijn.
Ook fijn: de Humo's, de chocolade (zonder kom je hier niet binnen!), mijn sloefen en mijn sjaal die ik vergeten was en die Gert voor me bijhad.

Donderdag hebben we wat door Bologna gewandeld en heb ik de belangrijkste plaatsen getoond. (Tegen de tijd dat mijn laatste bezoeker komt, ben ik ongetwijfeld een ervaren gids... Jolijn, bereid je al maar voor!)
Donderdagavond tijdens het eten van een heerlijke pizza (nog zoiets dat ik met elke bezoeker zal moeten doen) namen we het mooie besluit om vrijdag naar Firenze te gaan. Het werd een blij weerzien met de stad en met de David, al was het de valse.

Omdat we allebei al in Firenze waren geweest, hebben we er gewoon rustig rondgewandeld en op tijd en stond een stop ingelast om van de mooie stad te kunnen genieten.

Vanmorgen rond een uur of tien is Gert terug vertrokken richting Kalmthout. De volgende bezoekers zijn er maandag: ons mama en de Guido.

Vandaag en morgen leer ik Sistema Politico Italiano; daar heb ik 31 oktober al examen van. Maar vanavond heb ik een andere missie. Met Lotte ga ik Bologna by night verkennen, de nieuwigheid hierbij is dat we gaan proberen niet te terecht te komen in een Erasmusfeestje. Geloof mij, dames en heren, hier is sprake van een uitdaging!

Venezia

Het leven kan schoon zijn: je staat op, je trekt je rolluik op, je ziet dat het een stralende dag gaat worden, je neemt een (na twee weken eindelijk terug warme) douche, je drinkt een tasje koffie, je stapt naar het station, je betaalt 8,5 euro, je stapt op de trein, je zet een muziekje op, je leest een boekje, je valt in slaap en twee uur later ben je in Venetië.





Dat is wat Tom, Julia, Fred, Lotte en mezelf overkwam. Het wordt echt een heel fijn tripje, het beste tot hier toe denk ik. Met dank aan de zon. Bij het begin van de week dacht ik nog dat het definitief gedaan was met de zomer, ik moest zowaar een jas aandoen om naar de les te gaan. Mijn sleffers had ik al bijna in de vuilnisbak gegooid. Gelukkig was er toch nog dat sprankeltje hoop dat me tegenhield; ze kwamen van pas.

(Oke , zo jaloers moeten jullie nu ook weer niet zijn: vandaag is het al terug truienweer)

We deden zowat alles wat een mens moet doen als hij in Venetië is; we wandelden over de Rialto-brug, we dronken een cappuccino, we vonden het SanMarco-plein, we lachten met de duiven, we zaten aan het water, we zagen de Brug der Zuchten, we dronken wat wijn bij de zonsonderdag, we namen een Vaporetto en werden (pseudo)-filosofisch bij het zien van zoveel schoonheid.

Genoeg foto's, mama?

Ravenna en de week

Vandaag heb ik niet zo veel interessants te melden. Ik had namelijk van België, naast kilo's fijne herinneringen en chocolade, ook wat kriebeltjes in de keel meegenomen. Het grootste avontuur dat ik deze week beleefd heb, was dan ook op zoek gaan naar een dokter en dat is eigenlijk zelfs niet gelukt. Gelukkig zijn de apothekers hier ook Italiaans en gaan ze niet zo nauw om met de regel dat je een voorschrift moet hebben, alvorens je antibiotica krijgt...

Tijdens de week heb ik bijgevolg niets meer gedaan dan naar de les gaan en tussen de lessen op mijn kot gaan slapen. Ijverig ik weet het, maar ja ik had wat in te halen door mijn reisje van vorige week.
Over die vakken gesproken... de administratie errond is nog lang niet in orde en ik word er echt gek van. Ik weet niet waar ik handtekeningen nodig heb en van wie en ik weet niet of ik de vakken wel mag volgen, die ik aan het volgen ben. Ik ben zelfs nog altijd niet ingeschreven in Gent, maar de universiteit laat niet meer van zich horen. Daardoor heb ik mijn Erasmuscontract ook nog niet kunnen tekenen... Gelukkig schijnen ze dat laatste hier in Bologna niet echt te beseffen en word ik toch als volwaardig student beschouwd.
Hopelijk brengt volgende week weer wat meer duidelijkheid!

Gisteren zijn we een dagje naar Ravenna geweest. Dat was gezellig, maar we hebben enkel het mausoleum van een Duitse keizer en het graf van Dante bezocht. Je moest voor de rest namelijk nogal veel betalen en ik had het allemaal al eens gezien op Italiëreis. Ook helemaal vergeten foto's te trekken, sorry!

Vanavond ga ik naar een Roemeense film kijken, die uiteraard gedubd is in het Italiaans: 4 mesi, 3 settimani e 2 giorni. Voor de veiligheid heb ik toch al maar de korte inhoud opgezocht, zodat ik toch een beetje zal kunnen volgen.

Daarna kruip ik snel mijn bed in, want morgen ga ik twee nieuwe vakken uittesten. Dit betekent dat ik morgen 4 vakken in totaal heb en les volg van 9 tot 11 en van 13 tot 19...

Belgio

Het volgende hoofdstuk in mijn reisdagboekje is zo eens iets anders. Geen reisje naar een Italiaanse stad of een Bolognese heuvel. Nee, dit hoofdstuk gaat over een reisje naar België.
Het werd immers de hoogste tijd om een bezoekje te brengen aan de liefste inwoner(s) van St-Job!

Dit tripje was natuurlijk al langer geboekt, maar ik had het hier nog niet vermeld omdat ik graag Britt wou verrassen en dat is vrij goed gelukt!


Met een kleine sporttas en een nog kleiner hartje ben ik dinsdagmorgen om kwart voor drie vertrokken. Er stond mij een lange reis te wachten: de trein naar Venezia Mestre, daar overstappen op een trein naar Treviso, dan de bus naar de luchthaven en dan het vliegtuig naar Charleroi waar ik om twintig na tien zou landen. De eerste keer de trein in Italië, de eerste keer alleen vliegen, ... stress alom. Maar ik ben er wonder boven wonder vlot geraakt.

Twee dagen in St-Job, drie dagen Nieuwpoort met bezoek aan Gent en Kortrijk, het heel blije weerzien, de frieten van het frietkot, de Belgische verse boterhammen, de bloemkool met worsten en patatjes, het gezever op de leidingskring, het feestje erna, het eigen bedje, heel de tijd Nederlands kunnen praten... ik heb er enorm hard van genoten! Maar ik ben stiekem ook wel een beetje blij dat ik terug ben, al was het maar om de zon terug te zien.

Met een veel grotere valies (een deeltje van wat ik meer heb meegenomen zie je op de foto, met als belangrijkste element uiteraard de Belgische chocolade) was ik dan gisterenmiddag klaar voor de terugrit. We vertrokken om vier uur thuis, om om halfacht het vliegtuig te hebben en om halfdrie 's nachts zou ik dan aankomen op mijn kot. Zou, inderdaad, zou... Toen ik aankwam in het station van Treviso wachtte er mij het fijne nieuws dat de treinbestuurders in Italië beslist hadden om te staken. Daar stond ik dan om tien uur 's avonds helemaal alleen in een station in Italië met mijn grote valies. U kunt zich wel voorstellen dat een lichte (?) paniek zich van mij meester maakte. Er werd mij aangeraden om een trein te nemen naar Venezia Mestre (die reed nog wel) , want daar zou er meer kans zijn op treinen naar Bologna. Zou, inderdaad, zou... In Mestre aangekomen, bleek jammer genoeg dat er geen treinen meer reden tot zes uur 's morgens. Nog meer paniek dus, maar lang leve de gsm en de papa aan de andere kant van de lijn die wèl kalm wist te blijven.
Taxi? 300 Euro. Hotelleke? Allemaal vol. Of daar leek het toch op. Na een zoektocht van een dik uur samen met een gestrande Russische, die trouwens enkel Russisch sprak en 'ciao' kon zeggen (ik kan u dus met trots melden dat ik nu niet enkel een beetje Italiaans kan, maar ook een soort van oertaal machtig ben) vonden we dan uiteindelijk toch een kamer waar we samen in terecht konden.

Vanmorgen ben ik lekker vroeg opgestaan, want sommige treinbestuurders staakten verder, dus hoe vroeger ik ging, hoe minder kans ik had dat ik een trein zou missen die wel reed. Dankzij de hulp van een Poolse Italiaan heb ik dan een trein gevonden die naar Bologna reed. Het was een trein waar ik normaal niet op mocht met mijn ticket, omdat hij veel duurder was. Maar een beetje Italiaans gebrabbel en wat zielige blikken richting conducteur hebben me dan uiteindelijk vanmorgen om halftien toch in Bologna gebracht.

Weeral een avontuurtje rijker dus, maar het tripje naar België was het waard!

Nu geen stiekeme reisjes meer, de volgende keer dat ik in België ben, zal ergens rond Kerstmis zijn. Ik ga misschien toch maar eens overwegen om dan het vliegtuig in Bologna te nemen...

Dag trippers!

Een weekje geleden heb ik ontdekt dat het morgen mijn eerste dag school is. De faculteit van Filosofie begint pas op 1 oktober, maar omdat ik dit jaar de minor Politiek, Globalisering en Ontwikkeling volg moet ik hier ook ongeveer twintig studiepunten aan de faculteit van de Politieke Wetenschappen volgen en de lessen daar beginnen om een of andere reden al een weekje vroeger.

En hoe kan zo'n laatste dag vakantie beter besteed worden dan aan een picnic in de bergen/heuvels rond Bologna?
Deze middag zijn we met een groepje van ongeveer tien moedige Erasmussers aan de klim naar de basiliek van San Luca begonnen. Voor de Italiëreisvrienden: het deed me verdacht veel denken aan de bergwandeling in Assisi, maar dit was net iets minder erg. Het was naast zeer vermoeiend ook weer heel plezant. Ik zou jullie graag een filmpje laten zien van het mooie uitzicht, maar het ziet er naar uit dat het toch niet gaat lukken. Ik zal het nog eens proberen als de internetverbinding wat beter is. Voorlopig houden we het dus bij de foto's. Let hierbij trouwens maar eens op hoe bijzonder proper mijn t-shirt wel niet is.

Nu kruip ik snel in bed, want ik ben er moe van! En morgen wacht een spannende dag... mijn eerste lessen in het Italiaans, ik ben eens benieuwd hoeveel woorden ik zal begrijpen. Het doel is nu zoveel mogelijk vakken te volgen en dan over een week of twee kiezen welke ik zal nemen. Hopelijk zitten er een paar Erasmusgezinde profs tussen. Een probleempje is wel; ik heb elf vakken gekozen die ik misschien wil volgen aan de faculteit van Politicologie en morgen worden er daar acht van gegeven... Dat komt goed!
Voor de geïntresseerden, de selectie voor morgen:
van 9 tot 11u: Storia delle donne e di genere (geschiedenis van de vrouw en gender)
van 13 tot 15u: Demografia dei paesi in sviluppo (demografie van ontwikkelingslanden)
van 15 tot 17u: I Diritti umani nella Globalizzazione (mensenrechten in de globalisering)
en dan daarna van halfzes tot acht is het weer taalcursus.

En gaan!

Aan de klasgenootjes in Gent: veel plezier op jullie eerste schooldag en hou me op de hoogte!